‘Voor fans van Lou Reed, David Bowie of Robert Wyatt’ vertelt promotor ‘Glass Onyon PR’ ons in het infobriefje dat zij bij de cd “12 Little Killers” van de progressieve rockformatie ‘Vanderwolf’ hebben toegevoegd. ‘Vanderwolf’ is eigenlijk eerder een ‘one man band’ rond zanger, songschrijver en multi-instrumentalist Max Vanderwolf die in New York werd geboren, naar Londen verhuisde en die sinds 2020 in Los Angeles woont.

In het verleden heeft hij meerdere soloplaten uitgebracht en ook meegespeeld op progrockalbums van andere groepen. Hij was tijdens zijn Britse periode eveneens actief als zanger en creatieve kracht bij de Londense groep ‘Last Man Standing’ die in 2008 hun enige officiële album uitbrachten. In de voorbije decennia organiseerde hij het ‘Meltdown Festival’ in Londen met artiesten als Patti Smith, David Bowie, Jarvis Cocker en ‘Massive Attack’ op de affiche. Daarna organiseerde hij ook nog concerten van o.a. ‘Sparks’, John Cale en ‘The Residents’ in Brooklyn, New York Parijs en Italië.

Tijdens zijn lange muzikale carrière heeft hij meerdere muziekgenres gespeeld zoals folk, blues, psychedelische ballads en progressieve rock. Voor “12 Little Killers” - de opvolger van zijn EP “Extinction” - selecteerde Max Vanderwolf de twaalf nummers samen met keyboardsspeler en album-co-producer Sam Sallon. Andere instrumentalisten die aan de plaatopname hebben bijgedragen zijn bassist Will Muldrew, drummers Chris Wyles, Kevin Petillo en Alex Thomas, gitaristen Chris Cordoba en Oli Hannifan, violiste Malin-My Nilsson, celliste Amy Langely en percussionist Cyrus Reynolds. Victy Silva zorgde hier en daar voor wat extra backing vocals.

De reden waarom ‘Vanderwolf’ nu met een soloplaat op de proppen komt is terug te voeren naar de coronapandemie toen hij eigenlijk niets anders kon doen dan zich met het componeren en opnemen van eigen nummers bezig te houden. De eerste helft van de tracks op “12 Little Killers” zijn vooral rustigere folk- en bluesnummers met “I Am Not A Mountain”, “Ain’t Gonna Hurt”, “Stand By Your Fool”, “Headway” en het 6 en halve minuut durende “Walking Away” als muzikale uitschieters en door ons duidelijk geprefereerde tracks.

De twee singles uit dit album hebben we ter kennismaking met zijn werk meegegeven op de bijgaande video’s: eerst ziet en hoort u de tweede single “The Existential Terrier” en daarna komt de eerste single “Glisten” aan bod. De sixties gerelateerde croonersong “Somebody’s Love Song” aan het einde van deze plaat is de spreekwoordelijke ‘vreemde eend in de bijt’ maar dan wel ééntje die wij graag als onze persoonlijke favoriete track willen vernoemen.

(valsam)